Tryb rozkazujący dla drugiej osoby liczby pojedynczej i mnogiej tworzy się pomocą
podstawowej formy czasownika. W zdaniach twierdzących wyraża nakaz, polecenie lub żądanie:

Be quiet! – Bądź cicho! lub Bądźcie cicho!
Go to your room! – Idź do swojego pokoju! lub Idźcie do swojego pokoju!

Dodając please (proszę), można za pomocą trybu rozkazującego wyrazić również grzeczne prośby.

Please, help me. – Proszę, pomóż mi. lub Proszę mi pomóc. lub Proszę, pomóżcie mi.

Aby utworzyć formy trybu rozkazującego dla pierwszej i trzeciej osoby liczby pojedynczej i mnogiej używa się czasownika let. Dla pierwszej osoby liczby mnogiej przyjmuje on zazwyczaj formę let’s (skrót od let us):

Let me help you! – Pozwól, że ci pomogę!
Let us help you! – Pozwól, że ci pomożemy!
Let’s go to the cinema! – Chodźmy do kina!

Tryb rozkazujący w zdaniach przeczących

W trybie rozkazującym za pomocą przeczenia wyraża się zakazy. Dla drugiej osoby liczby pojedynczej i mnogiej, przeczenia tworzy się, dodając don’t:

Don’t go there! – Nie idź tam! lub Nie idźcie tam!

Tak samo tworzy się przeczenia dla trzeciej osoby liczby pojedynczej:

Don’t let him go there! – Niech on tam nie idzie!

Dla pierwszej osoby liczby mnogiej przeczenie tworzymy, dodając not.
Let’s not go there! – Nie idźmy tam!


Materiał powstał na podstawie: Wielka gramatyka języka angielskiego